|
|
Dominique de Haan |
Hoi, ik ben Dominique.
Docent zijn is mooi en vreselijk
Ik heb jaren voor de klas gestaan. De meeste jaren met heel veel plezier en liefde. Maar dat veranderde. Mijn liefde voor onderwijs is niet verdwenen. Maar het meegaan in ons systeem vond ik erg lastig. Dit is niet alleen mijn verhaal. Maar ook dat van vele collega’s. Volgens cijfers van de Nationale Enquete Arbeidsomstandigheden door TNO en het Centraal Bureau voor de Statistiek kampte in 2019 maar liefst 1 op de 4 docenten met burn-out klachten, meer dan welke beroepsgroep dan ook. Opvallend is dat de mensen in het onderwijs van alle beroepsgroepen wel het meest tevreden zijn over hun baan.
Mijn jaren als docent
Toen ik begon als juf wist ik heel goed wat ik wilde. Kennis overbrengen hoort daar natuurlijk bij. Zorgen dat ‘je kinderen’ mooie brieven kunnen schrijven en daarmee hun dream-job vinden is natuurlijk geweldig. Voor mij is onderwijs veel meer dan dat. Ik ben enorm gepest op de basisschool. Mijn leerkracht deed weinig tot niks aan de pesterijen. Ik werd zelfs niet serieus genomen omdat ik waarschijnlijk anders was dan de andere kinderen. Ik heb nooit geleerd dat ik mezelf mocht zijn, en dat ik vertrouwen mocht hebben in mijn zijn en kunnen.
Dat is voor mij de grootste drive geweest om binnen het onderwijs te gaan werken. Kinderen laten voelen dat ze geweldig zijn zoals ze zijn. Geen labels en hokjes maar gewoon zijn! Wat jij maakt het verschil!
Ik wilde graag een verandering te weeg brengen. Maar telkens die dikke deur die dichtgeslagen werd. Het beste kun je meelopen in de pas. Niet te ambitieus zijn, vooral niet te veel vinden. Meedoen met de personeelsuitjes. Rondjes trappen met de directie en de ib’er op de tandem. Wanneer ik voorstelde om meer aandacht te besteden aan pesten en sociaal emotionele ontwikkeling werd de deur dichtgegooid. Want er moet gepresteerd worden. We leren kinderen meer af dan aan. Zoals ik al zei: Meelopen in de pas.. Leren hoe je kunt functioneren binnen het systeem.
Presteren… Hoe kun je presteren als je niet eens weet hoe je van jezelf moet houden? Hoe kun je presteren als je nooit hebt geleerd hoe je vertrouwen mag hebben in je eigen kunnen.
Hoe ik onderwijs in de toekomst zie
Voor mij moet onderwijs iets zijn waar het belang van het kind boven alles gaat. Een plek waar het kind kan spelen en nieuwsgierig kan zijn. Kinderen moeten nog zo lang volwassen zijn. Jongeren moeten nog zo lang volwassen zijn.
Hoe geweldig zou het zijn als al die sprankelende, gedreven, passievolle docenten niet meer zouden verzuipen in de dagelijkse gang van zaken binnen het onderwijs? Als er een plek zou zijn waar daadwerkelijk het belang van het kind boven alles zou staan en waar je als leerkracht weer leerkracht kunt zijn? Hoe mooi zou dat zijn.
Ik geloof dat het kan.
